FAJNE FORUM

WAN (Wide Area Network, rozległa sieć komputerowa)
Sieć WAN– sieć komputerowa znajdująca się na obszarze wykraczającym poza jedno
miasto (bądź kompleks miejski).
Połączenie z siecią WAN moŜe zostać utworzone w oparciu o następujące protokoły:
ADSL, ATM, DSL, Frame Relay, HDLC, ISDN, PPP, SMDS, X.25.
DSL = Digital Subscriber Line
PPP = Point-to-Point Protocol

LAN (Local Area Network)
Sieć lokalna stąd uŜywany takŜe w języku polskim skrótowiec LAN) (wewnętrzna
sieć) – najmniej rozległa postać sieci komputerowej, większa jednak od sieci osobistej PAN
(ang. Personal Area Network), zazwyczaj ogranicza się do jednego budynku (biura) lub kilku
pobliskich budynków (np. bloków na osiedlu).

DNS (Domain Name System, system nazw domenowych)
System serwerów, protokół komunikacyjny oraz usługa zapewniające zamianę
adresów znanych uŜytkownikom Internetu na adresy zrozumiałe dla urządzeń tworzących sieć
komputerową. Dzięki wykorzystaniu DNS nazwa mnemoniczna, np. pl.wikipedia.org, moŜe
zostać zamieniona na odpowiadający jej adres IP, czyli 91.198.174.2.

Router
Urządzenie sieciowe pracujące w trzeciej warstwie modelu OSI. SłuŜy do łączenia
róŜnych sieci komputerowych (róŜnych w sensie informatycznym, czyli np. o róŜnych
klasach, maskach itd.), pełni więc rolę węzła komunikacyjnego. Na podstawie informacji
zawartych w pakietach TCP/IP jest w stanie przekazać pakiety z dołączonej do siebie sieci
źródłowej do docelowej, rozróŜniając ją spośród wielu dołączonych do siebie sieci. Proces
kierowania ruchem nosi nazwę trasowania, routingu lub rutowania.

Switch
Przełącznik (komutator, takŜe z ang. switch) – urządzenie łączące segmenty sieci
komputerowej pracujące w drugiej warstwie modelu ISO/OSI (łącza danych), jego zadaniem
jest przekazywanie ramek między segmentami.
Koncentrator
Koncentrator pracuje w warstwie pierwszej modelu ISO/OSI (warstwie fizycznej),
przesyłając sygnał z jednego portu na wszystkie pozostałe. Nie analizuje ramki pod kątem
adresu MAC oraz IP. PoniewaŜ koncentrator powtarza kaŜdy sygnał elektroniczny, tworzy
jedną domenę kolizyjną.
Koncentrator najczęściej podłączany jest do routera jako rozgałęziacz, do niego zaś
dopiero podłączane są pozostałe urządzenia sieciowe: komputery pełniące rolę stacji
roboczych, serwerów, drukarki sieciowe i inne.

WLAN
Bezprzewodowa sieć lokalna (skr. WLAN, od ang. Wireless Local Area Network) –
sieć lokalna w której połączenia między urządzeniami sieciowymi zrealizowano bez uŜycia
przewodów (np. tzw. skrętki, czy światłowodów).
Sieci tego typu wykonywane są najczęściej z wykorzystaniem mikrofal jako medium
przenoszącego sygnały.
Access Point
Punkt dostępu lub dostępowy (AP) – urządzenie zapewniające stacjom
bezprzewodowym dostęp do zasobów sieci za pomocą bezprzewodowego medium
transmisyjnego (częstotliwości radiowe).
Punkt dostępowy jest takŜe mostem łączącym sieć bezprzewodową z siecią
przewodową (najczęściej Ethernet). W związku z tym kaŜdy punkt dostępowy ma minimum
dwa interfejsy: interfejs bezprzewodowy komunikujący się z sieciami standardu 802.11 oraz
drugi słuŜący połączeniu AP z siecią przewodową.

SSID (Service Set IDentifier)I
Identyfikator sieci składający się maksymalnie z 32 znaków, dodawany do nagłówków
pakietów wysyłanych przez bezprzewodową sieć lokalną.
Pełni rolę hasła dostępowego przy próbie dostępu do punktów dostępu. Wszystkie
urządzenia mające pracować w jednej sieci muszą uŜywać tego samego SSID.
Szyfrowanie WEP i WPA

WEP to skrót od "Wired Equivalent Privacy", czyli w swobodnym tłumaczeniu
"prywatność, jak w sieciach kablowych". Szyfrowanie WEP zostało zatem stworzone z myślą
o zapewnieniu takiego poziomu ochrony przed intruzami, jaki zapewnia kabel ethernetowy w
sieciach kablowych. Cała transmisja między stacją bazową a zalogowanymi klientami jest
szyfrowana z uŜyciem hasła, które uŜytkownik musi wprowadzić zarówno w nadajniku, jak i
w odbiorniku. Dopiero wówczas dane mogą być poprawnie odszyfrowane. Ma to
uniemoŜliwić przechwytywanie danych przez osoby nieuprawnione poprzez zwykłe
podsłuchiwanie ruchu w sieci.
W rzeczywistości szyfrowanie WEP okazało się bardzo łatwe do przechytrzenia. W
Internecie moŜna znaleźć narzędzia, które umoŜliwiają złamanie szyfru WEP w ciągu ok. 20
minut.
Wobec słabości szyfrowania WEP odpowiedzialny za standard IEEE Institute of
Electrical & Electronics Engineers postanowił opracować nowy standard o znacznie
silniejszych mechanizmach.
Z tego względu stowarzyszenie producentów urządzeń bezprzewodowych opracowało
WPA, Wi-Fi Protected Access. Ten przejściowy standard charakteryzuje się wieloma
ulepszeniami, przede wszystkim w kwestii stosowania kluczy. Wychodząc od określonego
klucza początkowego, oprogramowanie zmienia sposób szyfrowania kaŜdego wysyłanego
pakietu danych (Temporal Key Integrity Protocol - TKIP). Takie postępowanie znakomicie
utrudnia złamanie szyfru przez proste przechwytywanie danych.

Protokoły komunikacyjne
Podstawą Internetu jest rodzina protokołów TCP/IP, która zapewnia globalną
komunikację między najróŜnorodniejszymi komputerami i urządzeniami.

Model OSI
OSI (ang. Open System Interconnection) lub Model OSI (pełna nazwa ISO OSI RM,
ang. ISO OSI Reference Model – model odniesienia łączenia systemów otwartych) – standard
zdefiniowany przez ISO oraz ITU-T opisujący strukturę komunikacji sieciowej.

TCP/IP
Internet Protocol (IP) jest podstawą rodziny protokołów TCP/IP. Odpowiada za
przesyłanie danych. Ogólnie rzecz biorąc, zapewnia transmisję danych między sieciami. W
tym celu musi przejąć wiele zadań, realizując je w formie usług dla wyŜszych warstw. Do
zadań IP naleŜą:
·  pakietowanie danych,
·  fragmentowanie pakietów danych,
·  wybór parametrów transmisji,
·  adresowanie,
·  routing między sieciami.
Internet Protocol nie udostępnia Ŝadnego zabezpieczonego połączenia i nie moŜe
przesyłać ponownie utraconych pakietów danych. KaŜdy pakiet danych IP przesyłany jest do
odbiorcy jako niezaleŜny (datagram). Dla róŜnych typów sieci określona jest róŜna wielkość
pakietów danych, zaleŜna od wielu czynników, w tym od ograniczeń sprzętowych i
programowych.

NetBEUI
Protokół komunikacyjny LAN. NetBEUI jest wyłącznie protokołem transportu sieci
LAN dla systemów operacyjnych Microsoft. Nie jest trasowany. Dlatego jego implementacje
ograniczają się do warstwy 2 modelu OSI, w których działają wyłącznie komputery
wykorzystujące systemy operacyjne firmy Microsoft. Ogranicza to dostępne architektury
obliczeniowe i aplikacje technologiczne.
Interfejs NetBEUI został opracowany przez IBM i wprowadzony na rynek w 1985
roku.

IPX/SPX (Internet Packet EXchange/Sequential Packet EXchange)
Zestaw protokołów sieciowych firmy Novell (protokół warstwy sieciowej IPX i
warstwy transportowej SPX). UŜytkowany w róŜnych sieciach lokalnych (od PC LAN do
sieci branŜowych). Rozwiązanie to jako implementacja protokołów XNS (ang. Xerox
Network Service) warstwy transportu i sieciowej dostępne jest w systemach: NetWare, MSDOS,
MS Windows i OS/2. Obecnie protokoły te są wycofywane i zastępowane zestawem
protokołów TCP/IP.

Adres IP
Liczba nadawana interfejsowi sieciowemu, grupie interfejsów (broadcast, multicast),
bądź całej sieci komputerowej opartej na protokole IP, słuŜąca identyfikacji elementów
warstwy trzeciej modelu OSI – w obrębie sieci oraz poza nią (tzw. adres publiczny).
Adres IP nie jest "numerem rejestracyjnym" komputera – nie identyfikuje
jednoznacznie fizycznego urządzenia – moŜe się dowolnie często zmieniać (np. przy kaŜdym
wejściu do sieci Internet) jak równieŜ kilka urządzeń moŜe dzielić jeden publiczny adres IP.
Ustalenie prawdziwego adresu IP uŜytkownika, do którego następowała transmisja w danym
czasie jest moŜliwe dla systemu/sieci odpornej na przypadki tzw. IP spoofingu (por. man in
the middle, zapora sieciowa, ettercap) – na podstawie historycznych zapisów systemowych.
W najpopularniejszej wersji czwartej (IPv4) jest zapisywany zwykle w podziale na
oktety w systemie dziesiętnym (oddzielane kropkami) lub rzadziej szesnastkowym bądź
dwójkowym (oddzielane dwukropkami bądź spacjami).

DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)
Protokół dynamicznego konfigurowania węzłów) – protokół komunikacyjny
umoŜliwiający komputerom uzyskanie od serwera danych konfiguracyjnych, np. adresu IP
hosta, adresu IP bramy sieciowej, adresu serwera DNS, maski podsieci. DHCP został
opublikowany jako standard w roku 1993.

Adres MAC (Media Access Control)
Sprzętowy adres karty sieciowej Ethernet i Token Ring, unikatowy w skali światowej,
nadawany przez producenta danej karty podczas produkcji.