FAJNE FORUM

WLAN (Wireless Local Access Network) jest siecią, w której klienci łączą się z serwerem bez żadnych przewodów łączących te urządzenia. Dostęp uzyskiwany jest zazwyczaj poprzez fale mikrofalowe, jednak pojęcie obejmuje też podczerwień.

802.11
Jest to standard sieci radiowej opublikowany przez IEEE w 1997 roku. Miał on korzystać z fal mikrofalowych o częstotliwości 2,4 GHz lub podczerwieni (ostatecznie przyjął się pierwszy). Dalsze prace utworzyły...

802.11b
Standard ten utworzono w 1999 roku. Pozwalał on na osiągnięcie zasięgu maksymalnie 100m na wolnej przestrzeni i prędkości 11 Mb/s (przeszkody, jak np. woda czy beton ograniczają zasięg i prędkość). Spektrum fal wynosi 2,401 - 2,495 GHz. Podzielono je na 13 nachodzących się na siebie kanałów, każdy z nich miał szerokość 22 MHz, a początki kanałów były oddalone od siebie o 5 MHz.
Ze względu na zakłócenia powstające poprzez nakładanie się na siebie kanałów i podobną częstotliwość wielu urządzeń (jak np. mikrofalówka) urządzenia wyposażono w systemy odszumiania.

802.11a
Standard utworzony też w 1999 roku. Jego maksymalna prędkość wynosi 54 Mb/s, jednak działa znacznie lepiej dopiero przy prędkościach wynoszących ok. 20 Mb/s. Od poprzedniego standardu różni się częstotliwościami - częstotliwość wynosi ok. 5 GHz, a spektrum podzielono na 12 nienachodzących się na siebie kanałów. Zaletą tego jest większa prędkość i mniejsze zakłócenia.
Rozwiązanie ma też wady - większa częstotliwość powoduje skrócenie zasięgu, zaś wygenerowanie fali o wyższej częstotliwości wymaga znacznie większych poborów mocy.

802.11g
W 2003 za ostateczny uznano standard 802.11g. Jest on całkowicie zgodny z 802.11g (spektrum takie same), lecz oferuje znacznie większą prędkość (54 Mb/s) i zasięg.

802.11n
W 2009 roku uznano najnowszy standard 802.11n. Nowościami są:
- znacznie wyższa prędkość (maks. 600 Mb/s) i zasięg,
- technologia MIMO (Multiple Input Multiple Output), w której używa się większej liczby anten działających na różnych kanałach. Zezwala ona na zwielokrotnienie prędkości.

=== Szyfrowanie ===
Ze względu na możliwość podłączenia się osób nieupoważnionych do sieci bezprzewodowej, utworzono sposoby szyfrowania pozwalające się zabezpieczyć przed nieproszonymi gośćmi:
- WEP: standard stworzony w 1997 roku. Stosuje on 40- i 104-bitowe klucze, do których dołącza się tzw. wektor inicjujący mający 24 bity. Ze względu na podatności można odgadnąć hasło, mając dostęp do przechwyconych zaszyfrowanych pakietów. Obecnie istnieje możliwość złamania hasła w mniej niż minutę.
- WPA: sposób szyfrowania oparty na WEP. Polega na cyklicznych zmianach klucza WEP. Ciągłe zmiany uniemożliwiają nieupoważnionym złamanie hasła, a w przypadku złamania danego klucza WEP umożliwia hakerom odszyfrowanie jedynie niewielkiej liczby pakietów.
- WPA2 (802.11i): ulepszenie szyfru WPA: załatano wszystkie dziury w używanych kluczach WEP, dokonuje automatycznej dystrybucji kluczy i dynamicznie zmienia klucze WEP.